KÜLTÜR-SANAT

İLHAM VEREN FOTOĞRAFÇILARIMIZ – F. DİLEK UYAR

F. Dilek Uyar, 1976 yılında Çanakkale’de doğdu. İlköğretim ve lise eğitimini bu şehirde tamamladıktan sonra Ankara Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne girdi. Mezun olunca aynı üniversitede İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku alanında yüksek lisans eğitimine başladı. Hâlen Ankara’da bir şirkette avukatlık yapmaktadır. 2 çocuğu vardır.

5 yıldır zamanının çoğunu fotoğrafçılıkla geçiriyor. Seyahat, sokak ve belgesel fotoğrafları çekmeyi seviyor. Fotoğrafları ile şehirlerin yanı sıra seyahatleri sırasında tanıştığı insanların hikayelerini anlatmayı seviyor.

4 yıldır sosyal sorumluluk projeleri üzerinde çalışıyor ve sosyal açıdan önemli konuları fotoğraflamaya çalışıyor.

Türkiye’de bir kadın fotoğrafçı, avukat ve anne olarak; üniversitelerde, fotoğraf derneklerinde birçok konuşma yaptı ve TEDx konuşmacısı olarak kadın olmanın önemine değindi, değişime evet dedi.

Toplumsal farkındalık projelerinde de yer alıyor. En büyük amacı hikâyeleriyle toplumsal bilinci ve tanınırlığı artırmak, ülkesindeki genç kadınlara ilham vermeye devam etmektir.

2020 Sony Dünya Fotoğrafçılık Yarışması – Türkiye Ulusal Ödülü
National Geographic Travel Photographer 2017 1.lik Ödülü

Birçok uluslararası ve ulusal sergiye katılarak 200’ün üzerinde ödül kazandı. Hâlen National Geographic YS ve National Geographic Türkiye’nin katkı fotoğrafçısıdır.

F. Dilek Uyar’ın bu kez de Ankara Metrosu’nda çektiği bir fotoğraf, National Geographic Your Shot‘ın Instagram sayfasında ‘’Korona virüs pandemi sürecinde sağlık işleri birimleri, Türkiye Ankara’da toplu taşıma araçlarında ilaçlama çalışmalarına gece gündüz demeden devam ediyor.‘’ notuyla paylaşıldı.

2021 Sony World Photography Awards Street Category WINNER

Ayrıca Gazi Üniversitesi Hastanesi’nde yoğun bakım ve enfeksiyon servisinde çektiği fotoğraflarla ve yaptığı sergi ile yıllar sonra Covid-19 günlerinin bu fotoğraflarla anılmasını sağlayacak. Bizzat Dilek Uyar’dan bu süreci dinliyoruz:

‘’Karakterleri ile beni etkileyen insanlara ve olaylara yakın olmayı seviyorum. Bu nedenle Covid-19’u fotoğraflamak isterken genellikle yapıldığı gibi uzaktan fotoğraf çekmek istemedim, eğer çekeceksem en yakınına girmem gerekiyordu. Bu çok daha zordu çünkü hem tüm hastalardan izin alınması gerekecek (Türkiye’de ne kadar zor olduğunu tahmin edemezsiniz.) hem de beni riskin kalbine çekecekti, ama denenmesi gerekiyordu.’’

‘’Evliyim ve iki çocuğum var. Bu nedenle Covid-19 yoğun bakım merkez üssüne girmeye karar vermek kolay olmadı. Kronik bir hastalığım olmamasına rağmen çok sigara içiyordum. Benim ve ailem için her anlamda büyük bir riskti. Bir daha tekrarlanmayacak bu süreç bittiğinde yoğun bakım ünitesine girip fotoğraflamadığım için kendimi asla affetmeyeceğimi biliyordum. Fotoğraf çekmemin iyi olacağı bir konuyu değil, fotoğrafını çekmem gereken bir konuyu fotoğraflamalıydım. ‘Tarihi değiştiremem ama gösterebilirim’ inancındayım. Bu yüzden aklımdaki tüm bu gelgitler arasında Covid-19’un merkez üssü olan yoğun bakımda 29 gün geçirdim. Genel olarak belgesel fotoğrafçılığında ana odaklanan olayların estetik kaygıdan uzak olduğunu görüyoruz. Ama genel olanın aksine belgesel fotoğrafta zor da olsa estetik fotoğraf çekilebileceğini göstermek istedim. ‘’

IPA 2020 Uluslararası Fotoğrafçılık Ödülleri
Discovery of the Year (2020 yılının keşfi) Ödülü

‘’Bu yüzden 29 gün hastanede kaldım, onları gözlemledim, alıştılar ve oradakilere görünmez olmaya başladım. Bu seri, o dönemde çektiğim fotoğraflardan oluşuyor. İnsanlara Covid-19 yoğun bakım ünitesinde olup bitenleri net bir şekilde göstermek istedim. Yoğun bakımdaki normal anlar, hastanın gelişi, tedavi için giyinme ve hasta odalarına girme, tedavi anları, doktor ve hemşirelerin nasıl dinlendikleri ve uyudukları…’’

FOTOĞRAF HİKAYELERİ – ZEYNEP’İN HİKAYESİ

Dilek Uyar’dan dinliyoruz Zeynep’in hikayesini : ‘’Kızının doğumundan on gün sonra Zeynep’e meme kanseri teşhisi kondu. Kanser hastaları ile ilgili bir çalışma için görüştüğümüzde 1,5 yıldır hastalığı vardı ve başka organlara da sıçradı. Hayat doluydu ama çok acı çekiyordu. Kızı için yaşamak istiyordu ve tüm gücüyle onun için savaşıyordu. Kemoterapi sırasında resimle tanıştı. Uzun saatlerin resimle katlanılabilir olduğu söylenebilir.’’

‘’Onu ani beyin metastazı ile kaybettik. Yapmaya başladığı tablo gibi planladığı her şey eksik kaldı. Bu proje ile ona verdiğim sözü tutmaya çalışıyorum.’’

KAYNAKÇA

https://www.dilekuyar.com/

https://twitter.com/FDilekUyar?ref_src=twsrc%5Egoogle%7Ctwcamp%5Eserp%7Ctwgr%5Eauthor

https://www.lensculture.com/projects/996573-cancer

https://www.gazeteduvar.com.tr/dilek-uyara-ipa-uluslararasi-fotografcilik-odullerinden-2020-yilinin-kesfi-odulu-haber-1513432

https://www.womenstreetphotographers.com/f-dilek-uyar

https://www.yenisafak.com/hayat/national-geographicde-birinci-olan-tek-turk-kadin-fotografci-basari-tesaduf-degil-3528243

https://www.cumhuriyet.com.tr/haber/ankaranin-koronavirusle-mucadelesi-dunya-gundeminde-1743960

https://kontrastdergi.com/odul-ipa-uluslararasi-fotografcilik-odullerinden-2020-yilinin-kesfi-odulunu-f-dilek-uyar-kazandi/

Daha Fazla Göster

Çiğdem Kocadağ

Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Fotoğrafçılık Kulübünde aktif fotoğrafçılıkla ilgileniyorum. Gezmeyi, kamp yapmayı, keşfetmeyi seviyorum. Sanat, spor ve bilimin sentezini hayatıma yansıtmaya çalışıyorum.

İlgili Makaleler

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Başa dön tuşu