“ACİL 5 ünite B Rh(-) kan lazım!”, “İhtiyaç günlerdir giderilememiştir!”, “Kan bulunamadığı için ameliyat ertelenmiştir!” Bunlar gibi her gün binlerce duyuru paylaşılıyor. Sosyal medyada karşınıza sıkça çıkmıştır bu duyurular. Peki bu duyuruları kim ve niçin atıyor? Bunu anlatmaya geldim bugün.
Size bir sır vereyim mi? Şimdi, burada anlatacaklarımın hiçbirinin bilinciyle çıkmadım bu yola. Hatta çevremde gönüllülük ile ilgilenen birileri de olmadı hiç. Daha fazlasını yapma ve sürekli daha iyi bir hekim adayı olma düşüncesiyle doldurduğum bir formdan sonra bana şöyle bir mesaj geldi: “Kahraman olmak ister misin?”. Başta kahraman olma yolculuğu karmaşık ve ütopik gibi görünse de zamanla içinde kendimi buldum ve kahramanlığı kendimle özdeşleştirdim.
Peki, ne yapıyordu bu kahramanlar? Daha da önemlisi ben ne yapacaktım? Anladığım üzere Ankara genelindeki kan ihtiyaçlarının daha geniş kitlelere yayılmasını sağlamak ve beraberinde aramızda gizlenmiş asıl kahramanlara ulaşıp hasta yakınlarıyla buluşturmak temel gayesiydi bu kurulun. Bunu da sosyal medyada karşılaştıkları veya kurulu tanıyıp güvenen kişilerin ilettiği kan duyurularını hasta yakınları ile iletişime geçerek teyit edip, kurulun sosyal medya hesaplarında paylaşarak yapıyorlardı. Aynı zamanda Whatsapp’ta bulunan bağışçı sistemi sayesinde birçok bağışçı toplamışlardı ki bu sayı günden güne aranan duyuru sayısıyla birlikte artıyordu. Burada bulunan bağışçıların her birine kan grupları ile ilgili duyurular bireysel olarak ulaşmış oluyordu. Bu duyurular sadece Ankara ile sınırlı kalmıyordu tabii, Türkiye geneli duyuruları da diğer fakültedeki Bir Damla Umut ekiplerine iletiyorlardı. Böylece birçok tıp fakültesinden ekiplerle de tek çatı altında ulusal bir çalışma yürütülüyordu.
Bu ekibe girerken yapmayı planladıklarımdan daha fazlasıydı Kahramanlık Kanında. Bunu fark ettiğimde ulusal denebilecek bir ekip için elimden gelenin fazlasını yapmam gerektiğini anladım ve bu aşamadan sonra bakış açımın genişlediğine, hekimlik mesleğinin temeli olan yardım etme dürtüsünün beni tetiklediğine olan inancım arttı. ( Sizler için de faaliyetlerimizi ve duyurularımızı takip edebilmeniz için sosyal medya hesaplarımızı ve kahraman olabilmeniz için sisteme kayıt linklerini en aşağıya bırakacağım.)
Burada Bir Damla Umut Projesi’ne de değinmek istiyorum. Mottoları 1 Çocuk 1 Dilek olan, yani kronik rahatsızlığı olan miniklerimizin birer dileklerini öğrenip o dileği gerçekleştirmek için uğraşan ve adını da onkoloji servisi ziyaretlerinden birinde tanıştıkları Leyla’nın kötü haberiyle alan Leyladan Sonra’daki miniklerimizin kan ihtiyaçlarının karşılanmasını hedefler Bir Damla Umut Projesi. Bu proje de Kahramanlık Kanında projesiyle aynı şekilde duyuruların teyit edilip paylaşılması esasına dayanıyor. Kahramanlık Kanında, bu ulusal projenin Ankara ayağını oluşturmakta. Bir Damla Umut’un sistemi, Kahramanlık Kanında’daki paylaşımlara ek olarak 18 yaş altı miniklerimiz için SMS ile donörlere ulaşma şansı tanımış oluyor.
Dikkat çekmek istediğim bir başka önemli konuysa duyuruları teyit ederken hastadan ziyade yakınıyla iletişim halinde olmamız. Kiminin sevincini paylaşırken kiminin de hüznüne ortak oluyoruz ki bu insanlar ihtiyaç her tekrar ettiğinde bizi arayan birbirinden farklı duygu ve tutum sergileyen bireyler olduğundan farklı karakterlerle karşılaşmamıza olanak sağlıyor. Hekimlik mesleğine eriştiğimde, mesleğimin gerekliliklerinden ötürü profesyonel bakış açısı kazanmam ve hasta yakınıyla olan iletişimime çok önem vermem gerektiğinden bu iletişimim ben farkında olamasam da daha iyi bir hekim olmama katkı sağlıyor.
Duyuru teyit edip paylaşma çalışmalarımızın yanı sıra yaptığımız farkındalık çalışmaları da mevcut tabi ki. Bu farkındalık çalışmaları da özellikle kan ve kök hücre bağışı konusunda sıkça sorulan sorulara cevap olmayı hedefliyor. Gerek sosyal medyada kan duyurularına ek bilgilendirici nitelikteki paylaşımlarımız gerekse saha çalışmalarımız da bu sürece farklı bir boyut kazandırmakta. Saha çalışması demişken okulumuzun kan stoklarının çok azaldığı ve kan bulmanın da zor olduğu bir dönemde yaptığımız bir saha çalışmasını da unutamıyorum. Hastanede kan merkezinin önünde 4 gün boyunca stant açmıştık ve bu süre zarfında hasta yakınlarını bilgilendirmiştik. Hatta birçoğu henüz biz açıklamalarımızı bitirmeden kan merkezine girip kan bağışında bulunmak istemişti ve stoklarda büyük bir artış olmuştu. Mutluyuz ki Kahramanlık Kanında Whatsapp bağışçı hattımıza kaydolmak isteyen birçok gönüllü de olmuştu. Şu an birçoğuyla hala iletişim halindeyiz. Onlar da attığımız birçok duyuruya kayıtsız kalmayıp birer kahraman olmaya devam ediyor.
Süreç bu kadar basit olmasına karşın arkasında birçok umut ve can barındırıyor. Farkında değiliz veya olsak da bunu ne kadar hissedebiliriz bilemiyorum ama bir yerlerde zaman hızla akıp giderken başka yerlerde birilerinin arka planındaki derin ve suskun acısını duyamıyoruz. Ve daha da kötüsü bu acılar bizde var olan bir şeylerin eksikliğiyle yaşamaya çalışan ve bazen de yaşayamayan insanların acıları oluyor. Belki de sadece bu yüzden bir damla umut olmalısın çünkü bir yüze tebessüm kondurabilmek işte bu kadar kolay!
Tüm bunları yaparken bazen oturup “En büyük motivasyon kaynağın ne?” diye soruyorum kendime. Beni büyük bir hevesle bu işe bağlayan ve her gün uyandığımda telefonuma bakıp yeni bir duyuru gelmiş mi diye düşündüren hissin ne olduğunu ben de tanımlayamıyorum. His diyorum çünkü aradan geçen bunca zaman bana Semih, Dilek, Volkan ve daha nicesinde hissettiklerimi unutturmuyor. Ben telaşla bir yerlere yetişmeye çalışırken çalan telefonumda Semih’in babasının “Kızım çok kan lazım, lütfen yardım edin!” diye ağlarken boğazımın düğümlendiği andaki his gibi. Uzun zamandır kan bulunması için iletişimde olduğum Dilek’in babasının bayram sabahı attığı “Kaybettik.” mesajını görünce hissettiklerim gibi ve günlerce süren arayışlara rağmen kan bulamadığımız için şu an aramızda olamayan Volkan’ı düşündükçe hissettiklerim gibi…
Bu derin acılarına karşın hasta yakınları, ekibi unutmadan arayıp “Hastayı kaybettik!” diyebiliyor ve her şey için teşekkür edip güzel temennilerde bulunarak kapatıyorsa telefonu, ben bu mücadelede olmaya devam edeceğim. Aradan geçen bunca zamana rağmen bayramlarda hala hatırlıyorsa beni evet, ben bu mücadelede olmaya devam edeceğim. Çünkü bu mücadeleye ihtiyacı olanlar var, sana ihtiyacı olanlar var, umuda ihtiyacı olanlar ve belki de sadece minik bir tebessüme ihtiyacı olanlar var… Senin de fazladan tebessümün varsa eğer kahraman olmaya ne dersin?
Duyuruları takip edebilmeniz ve çalışmalarımızı inceleyebilmeniz için hesaplarımız:
* Instagram
* Twitter
* Facebook
Bir Damla Umut sms sistemine kayıt formu için tıklayınız.
Ankara’da ikamet ediyorsanız bağışçı listemize katılmak için Adınızı-Soyadınızı-Kan Grubunuzu ve “Projeyi biliyorum, sisteme kendi rızamla kaydolmak istiyorum.” yazıp göndermek için tıklayınız. (Lütfen bu numarayı kaydetmeyi unutmayın. Aksi takdirde mesajlar size iletilemez.)
Çünkü kahramanlık kanında var!
Yazar: GÜTSAH – Kahramanlık Kanında Ekip Başkanı Rümeysa Alptekin
