EDEBİYAT-ŞİİRFARKINDALIK

Ellerim Kara Yüzüm Kara

Başladım çalışmaya, para kazanmaya
Daha ilk günden ellerim kara
Oysa bütün çabam karın tokluğuna 
Anneme sorsam: Defterler artık çok mu uzak bana
Çağırsam gelmez mi sayılar halimi sormaya
Ama tanıyamazlar yüzüm kara

Güneş doğmadı bak hala
Yediğim zeytin kara, ben kara
Saatleri dolduruyorum tik tak
Ustam bana bak, ellerim yara

Okuldan çıkanlar evlerine giderler
Renkli çantaları aklımda hala
Süslü defterler, renkli kalemler
Kullanamam artık, ellerim kara
Gidemem de okula, yüzüm kara

Kurulan yer sofrası, yanan gaz lambası
Yüzüme bulandı yine can sıkıntısı
Ekmek bitti ama doymadım hala
Çalışmalıyım belki birkaç saat daha
Benim ellerim kara, ne kaybederim
Okulu özledim, çocukluğum kara

GÜTBAT Sosyal Farkındalık Ekibi Adına

Daha Fazla Göster

Ezgihan Ertuç

Ben Ezgi. Tıp’tan arta kalan zamanlarımda kendimi en rahat hissettiğim yerdeyim, şiirlerleyim.

İlgili Makaleler

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Başa dön tuşu