Serebral palsi(cp) tanısı almış olan biri olarak yaşantımın büyük bir bölümünde hatta tamamında destekli yürümeyi ön planda tutmaya gayret eden biri oldum. Ve hala daha bu savaşın içindeyim. Başı ortası ve sonu yok. Bunun da bilincindeyim.
Şu an 30 yaşındayım. Ve 30 yıllık cp geçmişi olan biri olarak yazıyorum bu satırları. Daha ne kadar bir gelecek var bilmiyorum. Bildiğim bir şey var ki cp ile mücadele serüveni bu dünyadaki en büyük sınavım.
Kolay olduğunu hiç bir zaman görmedim ve kolaylaştırılabilir mi, onu da bilmiyorum. Kendi adıma tecrübelere dayanarak konuşuyorum. Serebral Palsi’de 1’in üstüne 1 koyup 2 yapamazsınız. Önemli olan o 1’i, 0 yapmamak. Bu 0’ın olmaması için yoğun ve sabırlı bir süreçten geçtim, geçmeye devam ediyorum. Tabii ki yaşantım hep desteklenecek, buna şüphem yok. Amacım destekle de olsa olduğum walker seviyesine(destekle yürümeye) devam edebilmek. Altını çizerek söylüyorum yürümekten kastım bağımsız değil, yürüteçle rahat ve düzgün ayakta kalma süremi artırabilmek. Olabildiğim seviyeyi koruyabilmek. Şu anda da yürüteçli halimi korumak için elimden geleni yapmaya çalışıyorum.
Satırları uzatmadan cp’nin yürüyüş maratonunda yanımda olan fizyoterapistlerimizi, ortopedistlerimizi bütün serebral palsili bireylerin adına sevgi ile selamlıyorum.
Şunu da unutmayalım ki ancak azmimiz kadar yol alabiliriz!
