Gözleri açmanın en zor olduğu zaman,
Gün uyanmamış ama sen uyanmışsın.
Uykulu ama tetikte
Çünkü karanlık, çok karanlık ortalık,
Elinde ne var, avucunda ne var?
Her sokak başında gelen o korkulu titreme..
Dilersen o yoldan gitme, öbüründen de
Yanına al erkek kardeşini.
Yok mu?
Abin, baban?
Yok mu?
Peki ne yapacaksın?
Düşün, lambası yanmayan o sokaktan her geçtiğinde,
Neden korunmaya muhtaçsın?
Hava kararmaya başlarken herkes mutlu,
Sen hariç..
Herkes evine, sen tedirginliğe yola çıkarsın
Her gölgede irkilip her adım sesinde sıçrarsın
Nefret edersin korkaklıktan, korkuyor olmaktan.
Bir parmağın telefonda, polisi aramak üzere..
Koşar adımlarla, nefes nefese..
Bu seferde kurtuldum diyorsun,
Bir sonraki günü düşünüyorsun.
Dün görmüştün o kızı, hatırlarsın..
Şimdi ise siyah beyaz olmuş fotoğrafına bakarsın.
Sayı artıyor,
Her geçen gün bir, birkaç tane daha..
Elin kolun bağlı geliyor sana,
Sonra düğüm düğüm olmuş boğazın..
Haykırırsın ama yalnız kendin duyarsın,
Yalvarırsın ama kendinle baş başasın,
En son toprak seni aldığında adınla anılırsın.
Sen konuşmaya başlayınca havalanan eller, sallanan bıçaklar..
Gece gündüz fark etmeksizin bilirsin:
Her an takip edilip dahası canından olabilirsin!
Savunmasız iddia edilirsin, önemsenmezsin
Artık boş beyinlerde de değersiz fikirlerin..
Daha çok bekleyecek miyiz?
Umut etmekten yorulmadık mı?
Karanlık düşmanımız, lambalar kurtarıcımız mı?
Sökülürken kökünden ağaçlarımız
Ne yazık ki farkındayız,
Artık hepimiz
Birer Başak Cengiz’
GÜTBAT Sosyal Farkındalık ekibinden;
Ezgihan Ertuç
Çok güzel olmuş ellerine sağlık ❤️